زلیخا تمام درها رو محکم بست تا کسی نفهمه ولی هیچ داستانی مثل داستان زلیخا نبود که به گوش همه نرسه!

برادرای یوسف، برای یوسف چاه رو انتخاب کردند ولی خدا به او جاه داد!

همهٔ مشرکین مکه بسیج شدند پیامبر رو بکشند ولی خدا بوسیلهٔ تار عنکبوت پیامبر رو در غار حفظ کرد!

بدن امام حسین(علیه السلام) رو زیر سُمّ اسب گذاشتند و به قبر امام آب بستند که در آنجا کشاورزی کنند تا قبر امام محو بشه ولی هیچ امامی مثل امام حسین زائر نداره!

شاه گفت «نباید عکس خمینی باشه» ولی خدا گفت: «باید باشه» و عکس هیچ مرجع تقلیدی به اندازهٔ تصویر امام چاپ نشد!

👌 خلاصه اینکه؛ نباید با خدا کُشتی گرفت...

 روزی سقراط حکیم مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثر بود. علت ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد : در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم. جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم. سقراط گفت : چرا رنجیدی ؟ مرد با تعجب گفت: خوب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است. سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد. آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟ مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود. سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه     می کردی؟ مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم. سقراط گفت : همه این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی. آیا انسان تنها جسمش بیمار       می شود ؟ و آیا کسی که رفتارش نا درست است، روانش بیمار نیست ؟ اگر کسی فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟ بیماری فکری و روان نامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی می کند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند. پس از دست هیچ کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده. بدان که هر وقت کسی بدی می کند در آن لحظه بیمار است

آیت ا... شاه آبادی (ره) برای جلوگیری از شرّ نفس و شیطان ، دوام بر وضو را سفارش می‌فرمودند و می‌گفتند: وضو به منزله‌ی لباس جُندی است (لباسی که مجاهد به هنگام جهاد در میدان رزم می پوشد).و اگر در حالی که وضو دارد از دنیا برود، شهید از دنیا رفته است؛ چنانکه در روایت از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمده: اگر مى توانى دائم الوضو باشى ، چنین باش؛ زیرا ملک الموت هرگاه جان بنده را بگیرد و او وضو داشته باشد، برایش شهادت نوشته می شود.